Өргөст сарнай
Найз минь надад сэтгэлээ
Нугасгүй хуваалцан ярив
Сэтгэлд нь нэг л авч болдоггүй
Сарнайн өргөс гүнээ шигджээ
Хорвоод хосгуй хайр байдаг гэдэг
Хонгорхон найзыг минь тэр л
Өргөст сарнай урган нахилзаж
Өвтгөн хайлуулж уяраана
Бодлын мөрөөдлөөр баясган
Болчимгүйхэн анир шөнийн дунд
Алзуурхан ч гэсэн зүүдэндээ
Айлхан нэгэн мөчтөй учрах юм
Соронзонгийн хоёр туйл шиг
Сод татах хүчин байвч
Тэндээс тэр нь гэрэлтээд
Тэвчин яадан эндээс найз нь цацраад байна гэнэ
Туяаны хүчин дор долгионлоод
Тодхон орон зайн дунд
Томоос том сарнайн өргөс
Тов гэгч нь шигдэн өвтгөнө
Нугын дунд нугасны дэгдээхэй
Нуурандаа жаргалтай гэдэг
Нууцхан сэтгэлд нь нэгэн дурлал
Нум сум шиг шигдэнэ гэж яахан мэдэх билээ
С.Үзмээ 09.11.2015
Goomaralmongol 